(Weergave van het gesprek van de locatie redacteurs van nieuwsbrief en TitusBreed op 19 oktober 2023)

 Motto: ‘Er is maar één groot verdriet en dat is dat je er niet in bent geslaagd heilige te worden.’ (Leon Bloy)

We kennen priester Erik Rozeman al meer dan drie jaar en in die tijd is hij een bekend gezicht geworden in onze geloofsgemeenschap, maar desondanks weten we niet zoveel over hem. Tijd om hem wat beter te leren kennen. We hebben ons goed voorbereid en vuren een reeks vragen op hem af.

• Kun je ons wat meer vertellen over je achtergrond?

Erik is een late(re) roeping. Afkomstig uit Hengelo, afgestudeerd in de rechten en daarna werkzaam bij de gemeente Enschede. Diploma’s op zak en een prima baan met toekomstperspectief, maar zich al tijdens zijn studietijd de vraag stellend: ‘Wat wil ik verder met mijn leven?’ Bij een sponsorloop voor zieken werd hij meegevraagd op studiereis naar Lourdes. Tijdens een gebed bij de grot werd het hem duidelijk: ‘Ik wil priester worden’ en die wens bleef ook na zijn studie intact. Een inspirerende uitzending van Kruispunt over een priester die zichzelf ook ooit de vraag stelde wat hij nou eigenlijk met zijn leven wilde, deed hem het laatste stapje zetten op het pad naar de priesteropleiding.  Op 18 juni 2022 vond zijn priesterwijding plaats door Kardinaal Eijk in de Sint Catharinakathedraal te Utrecht.

• Hoe kijk je tegen onze parochie en de geloofsgemeenschap in Wageningen aan?

Erik kende Wageningen natuurlijk al vanuit zijn stage. Hij typeert Wageningen als ‘een levendige parochie met veel activiteiten, gedreven vrijwilligers en een pastoraal team dat de boodschap wil brengen’ samengevat in ‘het leeft hier’. Na zijn stage had hij daardoor ook wel een voorkeur om in Wageningen te blijven, ‘maar de bisschop beslist’. Die heeft naar hem geluisterd want toen er een vacature ontstond door het vertrek van Guido Dieteren mocht hij na de afsluiting van zijn stage als diaken in Wageningen verder gaan en later zelfs als priester. Een unieke situatie want vaak zie je in vergelijkbare situaties slechts één of helemaal geen priester. Andersom is de druk door het grote verzorgingsgebied hoog. Het vertrek van Henri ten Have zat eraan te komen. Dat was geen grote verrassing na vijftien jaar. Voor een parochie is het wel ingrijpend maar je weet dat het na verloop van tijd gaat gebeuren, dat is de realiteit.

• Is het heel anders in Veenendaal waar je tegenwoordig woont?

Zo een jaar geleden was er in Veenendaal een woning voor een priester beschikbaar. Die moest wel even opgeknapt worden maar inmiddels is dat gebeurd en woont hij er met plezier. Erik ziet Veenendaal als een mooie gemeenschap met veel relatief jonge ouders met kinderen en dat biedt perspectief. Wel is hij voor zijn werk vaak in Wageningen vanwege vergaderingen en andere activiteiten rond het Eucharistisch centrum. 

• Wat zijn de hoogtepunten in de afgelopen drie jaar voor jou hier in Wageningen?

Dat zijn er meerdere maar er springt er een bovenuit en dat is zijn eerste mis op 26 juni 2022 in Wageningen na zijn priesterwijding op 18 juni. Daaraan voorafgaand mocht hij volgens traditie al zijn eerste mis opdragen in de Lambertus Basiliek in Hengelo. Ook een onbetwistbaar hoogtepunt. Ook de Alphacursus – die hij mede heeft mogen presenteren en organiseren - ligt hem nauw aan het hart.

• Waar haal jij je inspiratie vandaan?

‘Gewoon van God en in het ritme van alledag met gebed en eucharistieviering. In dat ritme kan ik mezelf zijn. Als priester heb je geen erg gestructureerd leven’. Voor Erik zijn de getijdengebeden en de eucharistieviering de ankers van de dag. Over de hele dag zijn er vijf gebedsmomenten. Die beleef je soms alleen soms met anderen. Soms zijn ze moeilijk in te passen maar meestal lukt het wel. En daarnaast wel iedere dag een eucharistieviering. ‘Als ik niet ben ingeroosterd, doe ik het voor mezelf’. 

• Wat zijn je hobby’s, waarmee kun je je ontspannen?

Ontspanning vindt Erik vooral in het lezen van boeken, bordspelen (b.v. met Roderick Vonhögen en/of met parochianen en vrijwilligers). En het bouwen van kerstdorpen. Kerstdorpen met een Bijbelverhaal erin verweven. Dit jaar is de Lourdesgrot zijn thema.

• En hoe zit het dan met de broodnodige beweging?

Dat schiet er wel eens bij in. Erik heeft wel een fiets, maar vindt liefhebberij in wandelen, vooral lange wandeltochten, maar dat laat zijn agenda meestal niet toe. ‘Uit de wandelgids Twentse kruistochten heb ik al meerdere gelopen, langs kapelletjes en landkruizen. En ik hoop er nog meer te kunnen afleggen.’

• Werkdruk: hoe ga je daarmee om?

‘Als de agenda vol zit, dan zit die vol!’. En soms is er nauwelijks ruimte voor de broodnodige gebedsrust. De eigen kerntaken - waaronder het toedienen van sacramenten - slokken veel tijd op waardoor te weinig tijd voor gewone pastorale bezoeken overblijft. Weliswaar geen officiële kerntaak maar wel heel belangrijk in verband met het contact met parochianen. Met het oog op beschikbare tijd en mankracht ziet hij daarin een mogelijke taak voor vrijwilligers in de parochie. Sacramenten toedienen vindt hij een prachtig onderdeel van het priesterschap. Misschien moet de verdeling van wie wat doet meer gestructureerd worden. Toch blijft het prachtig. De eerste ziekenzalving meteen na zijn inwijding heeft veel indruk op hem gemaakt. Helaas is het contact dan ook vluchtig en vindt er geen follow-up plaats. 

• Waar kijk je komende tijd naar uit?

Kort en bondig: ‘Samenwerken met pastoor Mauricio als hij helemaal hersteld is, samen met hem de koers uitzetten en de parochievernieuwing handen en voeten geven.’

• En tot slot een luchtig vraagje: zing je graag zelf tijdens vieringen?

‘Zingen deed ik aanvankelijk niet uit liefhebberij, dat heb ik moeten ontwikkelen’. Al op het seminarie vond Erik – net als veel medestudenten - zang een belangrijk maar lastig onderdeel van zijn opleiding. Werd daarbij erg geholpen door zangpedagoge Sonja Roskamp, veelzijdig muzikante en zangpedagoge. Maar zoals het vaak gaat: liefhebberij moet zich ontwikkelen en dan komt er een moment dat je het gaat waarderen en dat is gebeurd.

• En wat zijn dan je favoriete gezangen?

Die liggen voor Erik voor het oprapen. ‘Wie in de schaduw Gods mag wonen’ en ‘Zingt een nieuw lied alle landen’ en uit het vaste repertoire van de vieringen de Missa de Angelis en het Credo 3 omdat ze lekker in het gehoor liggen en mooi meegezongen kunnen worden. Daar zijn we het volledig mee eens en zien het als mooie afsluiting van dit gesprek.